สายสัมพันธ์.

ข้อมูลเบื้องต้น

           ในคืนวันพฤหัสบดี ณ บ้านของน็อต พ่อของน็อต หรือ อ๊อดที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานและกำลังจะขึ้นไปอาบน้ำที่ชั้น 2 เหมือนปกติก็ถูกน็อตเรียก

           “พ่อ!! เดี๋ยวก่อน” น็อตตะโกนเสียงดัง จนนกบนเสาไฟฟ้าหน้าบ้านถึงกับกระเจิดกระเจิงแตกฝูงกันเลยทีเดียว

           “ไหนๆ พ่อก็จะขึ้นไปข้างบนแล้ว ฝากหยิบสมุดวิชาสังคมลงมาข้างล่างให้หน่อย” น็อตพูดพร้อมส่งสายตาออดอ้อน

           “จ้าๆ แต่น็อตต้องไม่ต้องตะโกนเสียงดังอีกนะ เพราะยังไงพ่อก็ขึ้นไปหยิบให้อยู่แล้ว” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น พร้อมลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู

           “ครับ! ผมรักพ่อที่สุดเลย” น็อตพูดพร้อมเข้าไปสวมกอดพ่อเต็มแรง

           เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที อ๊อดก็ยังไม่ลงมาและไม่มีเสียงน้ำไหลเวลาอาบน้ำเลย น็อตจึงเดินขึ้นไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า และเมื่อเข้าไปดูในห้องสายตาของน็อตก็เหลือบไปเห็นพ่อที่ยืนช็อกและน้ำตาไหลพรากหลังจากที่เปิดดูสมุดไดอารี่ของเขาเพื่อหาสมุดวิชาสังคม

           เขาคิดในใจว่า 'ซวยแล้วพ่อรู้ความลับที่เราเป็นเกย์แล้วแน่ๆเลย'

           น็อตจึงตัดสินใจเรียกพ่อที่กำลังจะเดินออกไป

           "พ่อ...ครับ" น็อตพูดด้วยสีหน้าที่โศกเศร้าและน้ำเสียงที่สั่นเครือ

           แต่พ่อก็ไม่หันกลับมาและหันหลังเดินออกไปอย่างโซซัดโซเซ

           หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนปกติ เมื่ออ๊อดอาบน้ำเสร็จเขาก็เข้าห้องนอนในทันทีและบอกฝันดีกับนิดภรรยาของเขาที่กำลังอ่านหนังสืออยู่บนเตียง แล้วเขาก็ผล็อยหลับไป

           แต่ในคืนนี้เรียกได้ว่าเป็นคืนที่ยาวนานสำหรับน็อตเลยก็ว่าได้เพราะน็อตนอนไม่หลับและคิดถึงแต่เรื่องนั้นทั้งคืนเพราะเขากลัวว่าพ่อจะรู้สึกผิดหวังและเสียใจที่เขาเป็นแบบนี้ และเขาก็คิดวนไปเรื่อยๆจนถึงตอนเกือบเช้าตรู่เขาจึงเริ่มนอน

           ในเช้าวันศุกร์อ๊อดได้ตื่นมาอาบน้ำและรับประทานอาหารเช้า แล้วออกไปทำงานทันที

           “ที่รักผมไปทำงานก่อนนะ มีงานที่ยังทำไม่เสร็จอีกเยอะเลย วันนี้ผมเลยคิดว่าจะไปทำงานเร็วหน่อย”

           “ค่ะ ไปดีมาดีนะคะ” นิดพูดพลางเช็ดทำความสะอาดโต๊ะกินข้าวไปด้วย

           หลังจากนั้นนิดก็เดินขึ้นบันไดไปปลุกน็อตที่ยังไม่ตื่นพร้อมนึกสงสัย

           "ที่รักกับลูกมีเรื่องอะไรที่ยังไม่ได้บอกเรารึเปล่านะ เพราะปกติตอนนี้ที่รักก็ยังไม่ออกไปทำงานเลยแต่จะอยู่กินข้าวด้วยกันกับเราและลูกตลอด ส่วนน็อตก็ต้องตื่นแล้วสิ เฮ้อ!..." เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจ

            เมื่อนิดปลุกน็อตให้ตื่นมากินข้าวและอาบน้ำพร้อมไปโรงเรียนเสร็จแล้ว นิดก็เริ่มพูดขึ้นมา

           “น็อตเมื่อคืนลูกมีเรื่องอะไรกับพ่อเขารึเปล่า” นิดพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

                   “แค่ก! แค่ก!...ม…ไม่มีอะไรหรอกครับแม่” น็อตสำลักน้ำ

                   “แน่ใจนะ” นิดพูดขึ้นพร้อมสายตาจับโกหก

                   “ครับ…” น็อตพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิดเล็กน้อย

                   “ถ้างั้นไปโรงเรียนกันเถอะ เดี๋ยวสาย” นิดพูดเชิงตัดบทเพราะเห็นสีหน้าน็อตที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

                   ในตอนเย็นเมื่อน็อตกลับมาถึงบ้าน ระหว่างที่น็อตกำลังจะเดินขึ้นบันไดไปเก็บของหลังจากเลิกเรียนที่ห้องนอนชั้นสอง แม่ของน็อตก็ได้พูดขึ้นมาว่า

                   “น็อตถ้าลูกมีเรื่องกังวลอะไรบอกแม่ได้นะ แม่พร้อมที่จะรับฟังลูกเสมอ” นิดพูดด้วยสีหน้าที่   เป็นห่วง แล้วน็อตก็หันหลังกลับมา 

                   “ครับแม่ แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมเท่าไหร่” น็อตพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่อึดอัดเล็กน้อย

                   “ลูกรักแม่รอได้เสมอนะลูก เพราะฉะนั้นลูกไม่ต้องเครียดแล้วบอกแม่เมื่อลูกอยากบอกนะ” นิดพูดด้วยสีหน้าอบอุ่น

                   “ครับ!!!” น็อตตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรได้บางอย่าง

                   หลังจากนั้นน็อตก็รีบวิ่งขึ้นไปเก็บกระเป๋า แล้วรีบเดินลงมาเล่าเรื่องในวันนั้นให้แม่ของเขาฟังทั้งหมด รวมทั้งเล่าความลับที่เขาปกปิดมาตลอดว่าเขาเป็นเกย์และความรู้สึกที่ผ่านมาของเขาด้วย ซึ่งในระหว่างที่น็อตเล่า เขาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาไม่หยุด นิดจึงดึงน็อตเข้ามาสวมกอดเพื่อปลอบใจและอยากให้น็อตรู้สึกสบายใจมากขึ้น

                   ต่อมาเมื่อน็อตเริ่มสงบและใจเย็นลงแล้ว นิดก็ได้แนะนำให้น็อตไปคุยกับอ๊อดให้รู้เรื่อง 

                   “น็อตการที่พ่อเขาเดินออกมาแบบนั้นก็ไม่ได้แปลว่าเขารับไม่ได้นะลูก อีกอย่างเราเองก็ยังไม่ได้ถามพ่อเขาเลยไม่ใช่หรอ ว่าเขารู้สึกยังไง” นิดพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง

                   “แต่ผมกลัวอ่ะครับ กลัวว่าสายตาของพ่อเวลามองมาที่ผมจะเปลี่ยนไป กลัวว่าพ่อจะรับไม่ได้ที่ผมเป็นแบบนี้อ่ะแม่ แค่เมื่อกี้ที่ผมบอกแม่ผมก็กลัวจะแย่อยู่แล้วว่าแม่จะรับไม่ได้” น็อตพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่โศกเศร้าและน้ำเสียงที่สั่นเครือ ราวกับน้ำตาจะไหลออกมาอีกครั้ง

                   “น็อต…ลูกอยากรู้มั้ยว่าแม่กับพ่อได้มาเจอกันได้ยังไง”

                   “อยากรู้ครับ!!” น็อตพูดด้วยสีหน้าที่สงสัย

                   “โอเค แม่จะเล่าให้ฟัง” นิดพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

                   “ในตอนนั้นน่ะ แม่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาๆ คนหนึ่งที่กำลังจะเรียนจบปริญญาตรี แต่แม่ดันถูกแฟนทิ้งพอดี และในตอนนั้นพวกเพื่อนสนิทของแม่ก็ชวนแม่ไปกินเลี้ยงที่บาร์หลังมหาลัยด้วยเพราะใกล้จะเรียนจบแล้วและก็แทบจะไม่มีงานอะไรแล้ว เหลือแต่สอบอย่างเดียวแม่จึงตอบตกลงไปด้วย แต่ในคืนนั้นแม่ไม่มีสติและเมามาก แม่ก็เลยไม่รู้และจำไม่ได้ว่าแม่เผลอไปนอนกับผู้ชายคนไหนมา ซึ่งในตอนนั้นแม่คิดอยู่อย่างเดียวคือแม่ควรจะบอกคุณตากับคุณยายของลูกดีมั้ยเพราะตอนนั้นแม่ก็กลัวเหมือนกับที่ลูกกำลังกลัวอยู่ตอนนี้นั่นแหละ แต่สุดท้ายแม่ก็เลือกที่จะบอกออกไปอยู่ดีเพราะแม่คิดว่า ไม่ว่าเขาจะมองเราเป็นอย่างไร หรือ รับไม่ได้กีบสิ่งที่เกิดขึ้น แม่ก็คิดว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว”

           “แล้วหลังจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ ทำไมพ่อถึงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ได้” น็อตพูดพร้อมทำสีหน้าสงสัย

           “หลังจากที่แม่เล่าทุกอย่างให้คุณยายกับคุณตาของลูกฟัง แม่ก็ร้องไห้ไม่หยุด และพวกเขาก็กอดแม่อย่างอบอุ่นและบอกแม่ว่า นิดลูกน่ะไม่ว่าจะเป็นยังไงลูกก็คือลูกไม่ใช่หรอ และคุณตาก็บอกแม่ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนในครอบครัวอย่างพ่อนี่แหละที่พร้อมจะเอาตัวเข้าแลก เพื่อปกป้องลูก เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นเขาจะว่าอะไรพ่อกับแม่ หรือ พ่อกับแม่จะมองลูกด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป แล้วอีกอย่างพ่อกับแม่น่ะรู้อยู่แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นเพราะอ๊อดเป็นคนมาบอกพ่อกับแม่เองว่าวันนั้นเขาก็ไปที่นั่นเหมือนกันและเขาก็แอบชอบลูกตั้งนานแล้ว และเขาพร้อมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิด แต่เป็นเพราะความรักที่เขามีให้ลูก” นิดพูดไปยิ้มไป

           “โอ้โห!…พ่อกล้าสุดๆไปเลยครับ” น็อตพูดด้วยน้ำเสียงชื่นชม

           หลังจากน็อตพูดจบ จู่ๆอ๊อดก็เดินเข้ามาพร้อมทำสีหน้าน่ากลัวสุดๆ น็อตตกใจมากจึงไปยืนหลบอยู่ข้างหลังแม่

           “พ่อซื้อขนมมาให้ลูกด้วย” อ๊อดพูดขึ้นพร้อมทำสีหน้ายิ้มแย้มและชูขนมสายไหมที่น็อตชอบกินขึ้นมา

           “เฮ้อ!…อ๊อดอย่าแกล้งลูกแบบนี้สิ ฉันรู้นะว่าคุณแอบฟังมาตั้งแต่แรกแล้ว” นิดพูดขึ้นพร้อมทำสีหน้าเหนื่อยใจ

           “คร้าบบบบ” อ๊อดพูดกึ่งเล่นกึ่งจริง

           “น็อตไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไรพ่อรับได้หมดเพราะน็อตก็คือน็อตไม่ใช่หรอลูก ไม่ว่าลูกจะเป็นเกย์หรือไม่เป็นพ่อก็คิดว่าน็อตเป็นลูกของพ่อเสมอ และในวันนั้นที่พ่อร้องไห้น่ะเพราะพ่อคิดว่าพ่อเป็นพ่อที่แย่มากเลยที่ไม่รู้ความรู้สึกของลูก แล้วก็ช็อกมากไปหน่อยเพราะพ่อไม่คิดว่าน็อตจะเป็นเกย์แค่นั้นเอง ไม่ใช่ว่าพ่อรับไม่ได้สักหน่อย” อ๊อดพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและสีหน้าที่อบอุ่น

           “ผมรักพ่อที่สุดเลย” น็อตพูดพร้อมร้องไห้ออกมา

           แล้วทั้งสามคนก็กอดกันอย่างอบอุ่น